Svojevremeno je u Semberiji bila praksa da u vrijeme vašara, seljaci nisu obrađivali njive, a svi krupniji radovi su se odlagali. Bila je to jedna vrsta godišnjeg odmora. Porodice su se posjećivale, pripremala su se svečana jela, pospremali su se domovi, a u većoj ili manjoj mjeri, taj duh se sačuvao i do danas.

Naročito za seosko stanovništvo, Pantelinski vašar je bio jedina mogućnost za masovnije druženje. Vašar je za mlade, slobodne momke i djevojke bio jedinstvena prilika za sklapanje novih poznanstava.

Druga strana svakog vašara, pa tako i Pantelinskog, jeste ekonomski momenat.

Nа vаšаru su svoju robu nudili, kаko domаće zаnаtlije, tаko i lokalni proizvođači. Nerijetko se dešavalo da specijalno za Pantelino dođu u Semberiju i proizvođači sa strane - iz Mačve, Srema i Posavine, kako bi prodali svoje proizvode.

Razlog tog ekonomskog interesa krije se iza činjenice da u to vrijeme nije bilo stalnih prodavnica, pa se robа nаjviše nаbаvljаlа nа godišnjim vаšаrimа.

Danas se odnos u velikoj mjeri promijenio. Zabavni program zauzima vodeće mjesto, dok se trgovina stavlja u drugi plan. Ali to ne znači da se na Pantelinskom vašaru ne pazari, jer je ipak sačuvana ta draž kod posjetilaca - da se uz provod uvijek mora nešto kupiti, bilo da se radi o interesantnim suvenirima ili igračkama za najmlađe, ili o nekom predmetu koji ima upotrebnu vrijednost.

Ono što je takođe tradicija u ovim krajevima, jeste da je vašar nezamisliv bez dobre gastro ponude. S obzirom da je u društvu uvijek slatko jesti, na ovakvim skupovima posjetioci imaju priliku, da između atraktivnog zabavnog programa nešto i prezalogaje. U ponudi je sve - od čuvenog roštilja, do dobro poznatih starih poslastica – šećerne vune, sladoleda, ciglica, ušećerenih jabuka, raznovrsnih bombona...

Koliko je stara tradicija vašara govori i podatak da prvi vašar u Bijeljini datira iz 1580. godine i održavao se po Gospojini, dok se Pantelinski obilježava od 1874. godine.

Ono što je zanimljivo, a ostalo je zapisano u muzejskoj arhivi, jeste da je Bijeljina, 1879. godine, imala tri vašara, pored Pantelinskog još i Mitrovdanski i vašar povodom slave Hrama – posvećenom svetom Georgiju Velikomučeniku. Kroz istoriju i vijekove, do danas se zadržao samo Pantelinski.

Stariji mještani pamte da je tokom Pantelina bilo neformalno raspoređeno ko i kada dolazi, a po tom nepisanom pravilu, prvi dan vašara je bio rezervisan za čaršiju, drugi za stanovnike okolnih sela, dok je treći dan vašara bio namijenjen Romima, i kako se pamti i prepričava, tog trećeg dana je bilo najveselije.

Danas je živo i veselo sva tri dana, iako nema podjele kad i ko dolazi, ostala je tradicija da je to događaj koji okupi najviše ljudi.

Preko 20.000 posjetilaca svake godine prodefiluje Pantelinskim vašarom. U ta tri dana, koliko traje, kroz vašar prođe i staro i mlado. I svako za sebe nađe zanimljiv sadržaj.

Djeca trče za igračkama i slatkišima i ne bi izlazili iz luna - parka, mladi vape za uzbuđenjem, pa se utrkuju ko je najhrabriji da izdrži adrenalinsku vožnju na ogromnim svijetlećim spravama, dok nešto stariji lagano šetaju i razgledaju izloženi sadržaj.

Možda pojedini ne vole buku i gužvu, ali zasigurno ne mogu da kažu da nije primamljiva slika iz određene udaljenosti, na kojoj se prelamaju jarke boje vašarskog sadržaja, upotpunjene glasnom muzikom i vrevom mnogobrojnih ljudi.

Vašarski dani su oduvijek služili za odmor od teškog rada, porodične skupove i njegovanje etno tradicije. U prošlosti su praćeni predstavama akrobata i žonglera, neobičnih ljudi, životinja i objekata. U atrakcije su se ubrajali patuljci, takozvani „panj-ljudi" bez ekstremiteta ili ljudi sa tjelesnim anomalijama.

U centru pažnje stajali su tada i ljudi sa tetovažama, gutači vatre ili oni koji su mogli da progutaju komade stakla... sve ono što je nesvakidašnje i što izaziva čuđenje kod posjetilaca.

Posjetioci su prvih godina mogli samo da prate vašarske predstave, a unazad nekoliko decenija počinje i njihovo aktivno učešće u vašaru. To je značilo da više nisu bili samo puki posmatrači, mogli su da se voze na ringišpilu, ljuljaju, kuglaju ili da gađaju iz vazdušne puške. Najbolji strelci osvajali su i poneku skromnu nagradu.

Tehničkim napretkom i industrijalizacijom, i vašarska oprema je krenula  u korak sa vremenom, pa je tako "veće, više i brže" postala vašarska deviza, koja je zaživjela u 20. vijeku, a traje i danas.

Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, Twitter nalogu i uključite se u našu Viber zajednicu.